وجود مبارک محمدبن‌عبدالله (ص) می فرمايد:

يا علی، خدا چون بنده‌ای را دوست بدارد، هشت‌ تا صفت خوب به او می دهد:

1- چشم پوشی از نامحرم.
 
ببينيد نگاه سه نوع است:

1. نگاه اول است،

زنه حالا لخت است، هرچی هست، چشمت افتاد، لذت هم بردی، اما فوراً چشمت را ببند، رويت را آن‌طرف بكن.

اين نگاه همه‌اش ثواب است.

چشمت افتاد، کار چشم هم لذت بردن است، اما ديگر نگاه نكن.

2. نگاه دوم همه‌اش گناه است،

اين نگاهی است که خيلی بد است.

حالا طرف را ديدی، دوباره نگاه می كنی، سه‌‌باره نگاه می كنی.

3. يک نگاه هم هست، كه نه گناه دارد نه ثواب،

داری می روی همين‌طوری يک کسانی را داری نگاه می کنی، اما حواست نيست كه زن است يا مرد،

2- ترس از خدا،

ببين من بارها گفته‌ام، در قرآن هم زياد داريم که از خدا بترس،

اين را خدا به کی می گويد؟

به كسی كه می خواهد يك گناه را از ترس ديگری بكند.

مثلاً شما در اداره از ترس رئيست یا

توی خانه از ترس خانمت يک گناه می کنيد،

يا خانم از ترس شما، يک گناه می كند،

می گويد: نه!

خدا می گويد: از من بترس.

آن آقا وزير است یا از ترس رئيس‌جمهور می خواهد گناه كند، نه!

وقتی شما اين‌طوری نباشيد و از ترس کسی گناه نکنيد، چرا از خدا بترسيد؟

خدا آقای همه آقاهاست، کريم همه کريم‌هاست.
 
3-  خدا او را دارای حياء قرار می دهد.

يکی از غلط‌هايی که اکثراً من از تلويزيون می بينم،

خُب اينها همه‌شان بدبخت‌اند، ذليل‌اند،

مثلاً يک کسی هست دارای حياست، می گويند: اين‌ خجالتيه!

عزيز من، انسانيت روی حياست،

شرافت روی حياست،

بشريت روی حياست،

بهشت بوسیله حياست.

بعضی از پدر‌ها می آيند به من می گويند:

آقا بچه من مثلاً خيلی با حياست.

می گويم: بابا دستش را برو ببوس، برو پايش را هم ببوس.

دور از جان بچه می خواهی که لجن باشد؟ در خيابان؟ در کثافت‌ها؟

خودشان اکثراً بچه‌هايی که من می بينم با آنها مصاحبه می کنند، حالا هر رقم هستند، می گويند:

بابا ما بدبختيم، کسی نبود به ما بگويد.
 
4- اخلاق صالحان است،

الآن در تلويزيون همه رقاص‌ها، مطرب‌ها، لامذهب‌ها، همه را دعوت می کنند به نام اخلاق،

تمام خدا و پيغمبر (ص) و دين را به مسخره گرفته‌اند.

هيچ‌كدام از مطرب‌ها اصلاً نمی دانند، خدا خوردنيه؟ ماليدنيه؟

اصلاً نمی دانند اسلام چيه؟

اما توی شعرش يک "خدا" می آورد، تمام می شود!

اين ديگر اخلاق شد،

توی شعرش يک "علی" می آورد، اين ديگر تمام شد!

اسم تمام رقاصی ها و مطربی ها را گذاشته‌اند اخلاق!         

يک مشت لجن، قمارباز، اصلاً نمی دانند دين چيه؟ خوردنيه؟ ماليدنيه؟

به خاطر اينکه می خواهند نفس خودشان را احياء کنند، حالا توی شعرشان يک "خدا" گذاشته‌اند، اينها می شود اخلاق!

اخلاق آن است که خدا بپسندد،

اخلاق آن است که رسول الله (ص) بپسندد،

اخلاق آن است که رسول الله (ص) را ذليل نکند.

اينکه در حدیث می فرمايد:

خدا لعنت کند کسانی را که به اسلام توهين می کنند، همين تويی که هرنکبتی را به خورد مردم میدهی!

جوان‌ها و زن‌های مردم را، همه را خراب می کنيد، به خاطر اينکه می خواهيد اخلاق داشته باشيد!

اين چه اخلاقيه؟

شب تا صبح، صبح تا شب همه‌اش رقاص، موسيقی،

خُب اين چی شد؟

کجايش اخلاق است؟

پس کار بد چی چيه؟
 
لذا اخلاق صالحان،

يعنی آن‌طور که خدا می خواهد،

آن‌طور که رسول الله (ص) می خواهد،

آن‌طوری که شرافت می خواهد.

بعضی کارها را كه شما حتی جلوی زن و بچه‌تان هم نمی توانيد بکنيد، در تلويزيون می کنيد.
 
يک‌وقت يک آدم محترمی گفت:

ما را فرستادند اردو، چندتا هم از اين آقايان به اصطلاح روحانی توی ما بود.

می گفت: من همه‌اش کنار می کشيدم.

بعد يکی از آن آقايان به من گفت:

شما از اين کارهای ما ناراحتی كه همه‌اش کنار می کشی؟

گفتم: والله من همين‌قدر می دانم كه شما اگر اين کارها را فيلم‌برداری و صدابرداری کنيد، توی خانه پيش زن‌هايتان بگذاريد،

ديگر رويتان نمی شود زن و بچه را نگاه کنيد.
 
عزيز من، چرا خودتان را گول می زنيد؟

چرا؟

مؤمنين بيدارند، خدا بيدار است.

الآن هشتاد تا نود درصد مردم از شما‌ متنفرند.

حتی کسانی که می آيند شما را آنجا تأييد می کنند، هشتاد نود درصد مردم از آنها هم بيزار شده‌اند.

چرا خجالت نمی کشيد؟

می گويد اگر خدا دوستت داشت، اخلاق صالحان را به تو می داد.

آن‌طور که خدا می خواهد.
 
5- صبر برای رضای خدا،

يک‌وقت ما از کسی می ترسيم، صبر می کنيم.

خانم از آقايش می ترسد، صبر می کند.

آقا از زنش می ترسد، صبر می كند!

نه، صبر برای خدا.

يا کسی از شما ايراد بگيرد، به تو می گويد كه مثلاً اين سی دی را گوش نکن،

آقا اين جلسه نرو!

خيلی راحت، در هرمقامی هست، باشد،

(مقام در اين مملکت اگر زير چتر قرآن نباشد، دو قِران هم ارزش ندارد.)

هر کی هست،  خيلی راحت، بگو: دينت چيه؟

برادر من، شجاع باش.

هرکی در هر مقامی هست، اگر نوکر قرآن و رسول ‌الله‌ (ص) و اهل بيت (ع) باشد، ارزش دارد و گرنه مفت هم گران است.

قرص باش،

هر کی هست، به او بگو: آقا دينت چيه؟

میگه: دينم اسلام است،

خيلی خُب،

اسلام اصلش رسول الله (ص) است، بعد به وسيله رسول‌الله (ص)، قرآن و احکام آمده،

کجای ما خراب است؟

عیب ما رو بگو.

امام صادق (ع) می فرمايد: بهترين دوست من کسی است که عيوب مرا به من بگويد.

چه اشکال دارد؟

شما بنويس آقا آنجا اين‌طور است.

اما والله ايران که کوچک است، کل جهان نمی توانند ايراد بگيرند.

چون يک هفته به حول و قوۀ خدا به ياری آقا امام زمان (عج) تمام سعيم اين است که آنچه را می گويم رضای خدا و رضای رسول الله (ص) باشد،

می خواهم پيش خدا شرمنده نباشم،

پيش امام زمان (عج) روسياه نباشم.

6- امانت‌داری،

يادتان باشد پولی، چيزی، هرچيزی،

حتی رسول الله (ص) می فرمايد: يک نخ و سوزن از کسی گرفتی، ببر به او بده.

7- راستی،

مؤمن بايد راست باشد، مؤمن بايد درست باشد.

8- سخاوتمندی،

يعنی سخاوت اين نيست که تو پول داشته باشی، بدهی،

نه!

سخاوتمند آقاست،

نفساً آقاست.

از کار خوب خوشش می آيد،

از گذشت خوشش می آيد.

کسانی که کار خوب می کنند، ندارند کمک بکنند، ولی دعا می کنند.

برای دریافت فایل صوتی وتصویری این مطلب، لطفاً  اینجا کلیک بفرمایید