امام چهارم (ع) می فرمايد: علامت‌های منافقين اينهاست:

(كافی شريف جلدچهارم صفحه 112 )

1- از كاری نهی می كند، ولی خودش انجام می دهد.

2- فرمان می دهد شما را به كار خوب، اما خودش نمی كند.

قرآن هم سوره صف آيات 2 و 3 می فرماید: چرا می گویید، آنچه را که خودتون نمی کنید.

3- منافق چون به نماز می ايستد، اعراض می كند.

يعنی بی توجه است و به نماز اهميت نمی دهد.

دارند غيبت می كنند خوب می نشيند و گوش می دهد، می گويد: خُب حسن‌قلی چه كار كرد؟

اما به نماز كه می رسد، تندوتند!

4- چون ركوع كند مانند گوسفند به زمين تالاپی می افتد.

يعنی چی؟

برادرها، بارها گفتم "كفواً احد" را كه گفتی، بايد بروی ركوع، يك ثانيه صبر كن، بعد برو ركوع

"سبحان ربی العظيم و بحمده" رو که گفتی، يك ثانيه صبر كن، بعد بلند شو،

بلند شدی، یک ثانیه صبر کن، بعد برو سجده،

سجده که رفتی، "سبحان ربی الاعلی و بحمده" رو که گفتی يك ثانيه صبر كن، بعد بلند شو،

دو مرتبه يك ثانيه صبركن، بعد برو سجده.

می فرماید: هنوز به ركوع نرفته، می رود سجده،

به سجده نرفته، بلند می شود،

مثل گوسفند تالاپ تالاپ!

پيغمبر (ص) در مسجد نشسته بود يك كسی داشت اين‌طوری نماز می خواند، هنوز به ركوع نرفته، بلند می شد،

هنوز به سجده نرفته، بلند می شد.

آقا فرمود: اين مثل كلاغی است كه همين‌طور دارد تُند‌تُند نوك می زند، دانه جمع می كند،

اين اگر در اين حال كه دارد، بميرد، اصلاً از ما نيست!

فرمود: این شخص، توی مسجد، درحال نماز، با این حال که دارد الاکلنگ می کند، اگر بمیرد، اصلاً از ما نيست!

 ( يك ثانيه صبر كن، يك طوری باشد كه قيام و ركوع و سجود با همديگر قاتی پاتی نشود.)

5- روزش را شب كند و اندوهی جز خوردن ندارد.

برادرها، خوردن عيب ندارد، اما صبح كه خوردی، اين شكم را ولش كن تا ظهر،

ظهر كه خوردی ولش كن تا شب،

بگذار اين معده كار خودش را بكند.

6- چون بامداد كند، اندوهی جز خوابيدن ندارد.

خواب خيلی خوب است، اما به اندازه.

برای شما جوان‌ها شش ساعت و براي بچه‌ها و پيرمردها هشت ساعت کافیه،

می گويد هنوز بلند نشده، دنبال خواب می گردد.

 7- منافق اگر برای تو گفتاری بگويد، دروغ می گويد.

8- اگر به او چيزی امانت بسپاری، به تو خيانت می كند.

9- اگر در مقابلش نباشی، پشت سرت غيبت می كند.

10- اگر به تو وعده‌ای بدهد منافق، وفا نمی كند.

اينها اخلاق منافقان است.

ممكن است در ما، دوتا، سه‌تا، پنج‌تايش باشد،

اما می توانيم بيرونش كنيم،

هفته‌ای يك دانه‌اش را از خدا کمک بخواه که بیرونش کنی.

11- از همه مهم‌تر اينكه موعظه در او اثر نمی كند.

ببين ما تمام اعضای بدنمان وقتی كه مريض می شود، به وسيله دارو و دوا می رويم خوبش می كنيم.

قلب انسان وقتی كه مريض شد، موعظه، به آن اثر می كند.

يعنی گفتار خدا، گفتار قرآن، پنديات، حرف خوب را بپذيرد، از حرف بد گريزان باشد(قلب رو خوب می کند).